Iwonicz- Zdrój jest uzdrowiskiem na skraju Beskidu Niskiego, otoczonym przez łagodne, porośnięte lasami góry. Okolica nadaje się świetnie do spacerów, a kilka punktów widokowych zapewnia rozległe panoramy sięgające Tatr. W centrum uzdrowiska zachowała się ładna, drewniana zabudowa z XIX w.
Wody mineralne z Iwonicza są wzmiankowane już w XV w., a w XVI w. opisał je nadworny lekarz Stefana Batorego Wojciech Oczko. Wody te nie były jednak eksploatowane na większą skalę aż do pierwszej połowy XIX w., kiedy Iwonicz trafił w ręce hrabiego Karola Teofila Załuskiego. To właśnie ona wraz z żoną Amelią stworzyli w Iwoniczu uzdrowisko, które pozostawało w posiadaniu rodziny Załuskich aż do 1945 r.
Największą atrakcją Iwonicza- Zdroju i jego częścią reprezentacyjną jest XIX wieczna dzielnica uzdrowiskowa znajdująca się w otoczeniu naturalistycznego parku zdrojowego. Znajduje się tu drewniany kościół św. Iwona, Willa Bazar z charakterystyczną wieżą z zegarem, Dom Zdrojowy oraz Pijalnia Wód Mineralnych. Uzupełniają je muszla koncertowa, budynki zarządu uzdrowiska oraz wille, w których od XIX w. zamieszkiwali kuracjusze. Większość historycznej zabudowy jest drewniana, część imituje murowaną zabudowę klasycystyczną, a w rzeczywistości wykonana jest z drewna.
W Iwoniczu- Zdroju bije kilkanaście źródeł mineralnych, z których część dostępna jest w pijalni. Najbardziej znanym z tutejszych źródeł jest Bełkotka. Jej nazwa pochodzi od pojawiających się na jego powierzchni pęcherzyków metanu, które powodują bulgotanie wody.
Otaczający centrum uzdrowiska park zdrojowy przechodzi w naturalny sposób w las. Poprowadzono tu wiele ścieżek spacerowych i szlaków pieszych, którymi można dojść m.in. na górę Przymiarki, skąd roztaczają się piękna widoki na Beskid Niski, a przy dobrej widoczności także na Tatry.
