Rezerwat ścisły Puszczy Białowieskiej

Rezerwat Ścisły Puszczy Białowieskiej to ostatni fragment pierwotnych lasów jaki zachował się na obszarze Europy. Jest objęty ochroną ścisłą, co oznacza, że człowiek w żaden sposób nie może ingerować w jego naturę. Mieści się w centralnej części Puszczy Białowieskiej.

Drzewa znajdujące się na terenie rezerwatu nigdy nie były wycinane ani sadzone. Roślinność pozostawiona jest sama sobie, nikt nie sprząta zawalonych konarów ani gałęzi. Ze względu na brak wycinek spotkać tutaj można drzewa w różnych przedziałach wiekowych. Najstarszym i najbardziej okazałym drzewem jest Dąb Bartny, który ma 300-400 lat. Rozkładające się martwe pnie drzew użyźniają glebę, co sprawia, że rośnie tutaj mnóstwo różnorodnych, często unikatowych gatunków roślin.

Naturalne lasy dają schronienie licznym zwierzętom. Stare, spróchniałe drewno jest idealnym miejscem do życia dla wielu organizmów, od grzybów i bezkręgowców, po gryzonie i ptaki. Niekwestionowanym królem puszczy jest żubr. Zwierzęta te na przełomie XVIII wieku prawie całkowicie wyginęły. Dzięki nielicznym osobnikom z ogrodów zoologicznych udało się wyhodować pierwsze osobniki. Obecnie puszczę zamieszkuje około 950 żubrów.

Do rezerwatu wchodzi się przez symboliczne „drzwi”, czyli starą dębową bramę pochodzącą z 1930 roku, która stanowi umowne przejście ze świata cywilizacji do świata pierwotnej przyrody. Początkowo budziła ona wiele kontrowersji, jednak obecnie wtopiła się w naturalny obraz rezerwatu.