Park Pałacowy

Park Pałacowy w Białowieży został założony w XIX wieku i był integralną częścią prywatnej rezydencji myśliwskiej carów Rosji. Jest to jedyny taki obszar znajdujący się przy carskiej rezydencji myśliwskiej w Polsce. Został zaprojektowany przez modnego wówczas projektanta tego typu przestrzeni Waleriana Kronenberga. Park chętnie odwiedzają także zwierzęta - głównie dziki i jelenie.

Założenie ogrodowo-parkowe wykonane zostało w stylu angielskim. Oznaczało to, że park miał wyglądać naturalnie. Koronom drzew nie nadawano równych kształtów, rośliny sadzano w grupach, bądź osobno. Starano się, by nawet łąki zachowały naturalny charakter, poprzez ich rzadkie koszenie i nawożenie. Skrywane aleje prowadzono po liniach krzywych i nie utwardzano ich. W jego południowej części, u podnóża pałacowego wzgórza, wykopano dwa stawy z wysepkami. Pomiędzy nimi jest szeroka grobla, na której znajduje się obelisk z 1752 roku. Umieszczono go tam na pamiątkę pobytu w Białowieży króla Polski Augusta III Sasa.

W skład zespołu pałacowo-parkowego wchodzą również zabytkowe obiekty, np.: dworek, dawna leśniczówka, łaźnia, magazyn, młyn, stajnia. Niestety nie można podziwiać dawnego pałacu carskiego , gdyż spłonął w 1944 roku, a jego ruiny rozebrano. Na jego miejscu powstał nowy budynek, w którym obecnie mieści się muzeum przyrodnicze, restauracja, hotel i siedziba dyrekcji Białowieskiego Parku Narodowego.