Bazylika św. Stefana (Basilica di Santo Stefano Rotondo) w Rzymie to świątynia pochodząca z V wieku. Uwagę przyciągają oryginalne mozaiki, XV-wieczny ołtarz - dzieło Bernardo Rossellino z Florencji oraz niezwykle cenny zabytek z V wieku w postaci krzesła papieża Grzegorza Wielkiego.
Ściany wewnętrzne pokryte są freskami z 34 scenami męczeństwa, przedstawiono tu tortury i egzekucje wykonywane na polecenie rzymskich cesarzy. Autorami malowideł byli Niccolò Pomaranci i Antonio Tempesty. Podziemia kościoła zajmuje mitreum pochodzące z II wieku, czyli świątynia poświęcona Mitrze, bóstwu solarnemu (niedostępna dla zwiedzających).
Bazylika św. Stefana to pierwszy rzymski kościół wybudowany na planie koła, podczas budowy wzorowano się na Bazylice Grobu Świętego w Jerozolimie. Budowlę wzniesiono na wzgórzu Celio, którego duża część należała w tamtym okresie do rodziny Valerio (prawdopodobnie była ona fundatorem świątyni).