Klasycystyczna Bazylika św. Jana (Najświętszy kościół laterański, Matka i Głowa kościołów całego Miasta i Świata) na Lateranie jest katedrą biskupa Rzymu, jedną z czterech bazylik większych. W kaplicy św. Jana można zobaczyć mozaiki z V wieku. Środkowe drzwi wejściowe do bazyliki pochodzą z Kurii obok Forum Romanum, w przedsionku można zobaczyć rzeźbę Konstantyna Wielkiego pochodzącą z term. Wnętrze świątyni zdobią liczne freski, ozdobny sufit wykonany przez Giacomo della Porta oraz posadzka utrzymana w stylu arte cosmatesca. Podziwiać można rzeźby apostołów autorstwa Berniniego oraz figury przedstawiające doktorów Kościoła.
Cesarz Konstantyn Wielki podarował teren Lateranu papieżowi Milcjadesowi po uznaniu chrześcijaństwa za religię państwową. Od IV do XIV w. był główną siedzibą papieży. Po powrocie z Awinionu ze względu na zły stan budynków na Lateranie papież Grzegorz XI przeniósł siedzibę na Watykan. W XV-XVI wieku świątynia została gruntownie przebudowana, a w XVIII wieku ukończono prace nad fasadą. Ze swojego pierwotnego kształtu w kościele zachowało się baptysterium, w którym podobno został ochrzczony cesarz Konstantyn. Bazylika ze względu na swoje znaczenie jest terenem eksterytorialnym.
Atrakcje wewnątrz
