Termy Karakalli są najlepiej zachowanymi i drugimi najstarszymi łaźniami publicznymi w Rzymie. Otoczony murem monumentalny kompleks zajmował 12 ha, jego architektura była typowa dla czasów cesarstwa, wnętrza dekorowały bogate zdobienia. Znajdowały się tam baseny z gorącą i zimną wodą, łaźnie, sale masażu i wypoczynku, plac ćwiczeń, biblioteka, ogród, nimfeum, galeria sztuki i sala zebrań.
Budowę term rozpoczął cesarz Septymiusz Sewer w 206 r., a oddane do użytku zostały w 216-217 r. za panowania cesarza Karakalli. Termy były zasilane w wodę dzięki akweduktowi Aqua Marcia. Łaźnie przestały być użytkowane z powodu zniszczenia akweduktu doprowadzającego wodę do obiektu podczas oblężenia miasta przez Gotów.
Od 1990 r. na terenie term w okresie letnim odbywają się spektakle i koncerty na otwartym powietrzu organizowane przez Teatro dell'Opera di Roma. Na architekturze term Karakalli wzorowany był nowojorski dworzec Gran Central.
Atrakcje wewnątrz
