San Maurizio al Monastero Maggiore to rzymskokatolicka świątynia. Całe jej wnętrze zostało pokryte freskami kilku najznakomitszych artystów XVI wieku, m. in. Bernardino Luiniego i jego syna Aurelia, a także Giovanniego Paola Lomazza. W centralnym miejscu chóru zakonnic znajdują się niezwykle cenne ograny z 1554 r. Prowadzące do nich drzwi ozdobione zostały przez Francesco Mediciego farbami temperowymi.
W kościele mają miejsce koncerty, zaś w sąsiednich zabudowaniach po klasztorze benedyktynek znajduje się miejskie muzeum archeologiczne. Dla wyznawców obrządku bizantyjsko-włoskiego w każdą niedzielę od października do czerwca sprawowane są tu nabożeństwa w języku greckim.
Pochodzący z czasów Longobardów kompleks zakonny został założony na pozostałościach starożytnych rzymskich budowli. Budowę gmachu ukończono w 1518 r. i podzielony na dwie części – jedną przeznaczono dla wiernych, drugą zaś dla mniszek. W 1794 r. wprowadzono zakaz przekraczania dzielącego je muru.