Autorem projektu bazyliki Santa Maria delle Grazie w Mediolanie jest Guiniforte Solari. Ta świątynia typu bazylikowego posiada trzynawowy korpus. Znajduje się tu fresk Leonarda da Vinci Ostatnia wieczerza, a także kwadratowa mozaika przedstawiająca Matkę Bożą. Świątynia znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
Świątynia jest jednym z najdoskonalszych osiągnięć architektury renesansu w północnych Włoszech. Cechą charakterystyczną kościoła są jasność oraz lekkość. W miejscu, gdzie dziś znajduje się ta świątynia była niegdyś kaplica Matki Boskiej Łask. Na polecenie księcia Mediolanu Ludovico il Moro w 1942 r. rozpoczęto budowę kościoła, który miał się stać mauzoleum dla jego rodziny.
W czasie bombardowania Mediolanu w 1943 r. kościół został uszkodzony. Zabezpieczona workami z piaskiem ściana, na której znajduje się Ostatnia wieczerza szczęśliwie ocalała. W czerwcu 1993 r. papież Jan Paweł II podniósł kościół do godności bazyliki mniejszej.
Atrakcje wewnątrz
