Zabytkowa wieża została zbudowana w XII w., ale jej obecny wygląd to efekt wielokrotnych przebudów, które prowadzono na przestrzeni wieków. Początkowo pełniła rolę bramy wjazdowej w drugim pasie miejskich fortyfikacji. Następnie służyła także jako punkt obserwacyjny oraz magazyn pszenicy. Współcześnie jest wykorzystywana jako przestrzeń wystawiennicza.
Z pierwotnej budowli zachował się jedynie główny rdzeń sięgający do wysokości pierwszego piętra. Górne kondygnacje zawaliły się w II połowie XVI w. Zginął wówczas malarz Johann David, przebywający w środku i malujący sklepienie wieży. Kilkukrotnie przebudowywany był także dach. Początkowo miał kształt ostro zwieńczonej piramidy otoczonej czterema wieżyczkami, przy czym w latach 1824-1926 został zastąpiony obecnym kształtem przypominającym żarówkę.
Wieża została gruntownie odrestaurowana w latach 60. XX w. Umieszczono w niej wówczas wystawy poświęcone historii miasta.
Atrakcje wewnątrz
