Katedra Zamojska

Zamojska katedra to jeden z najwspanialszych zabytków kultury nowożytnej. W jej wnętrzu kryją się cztery wielkie obrazy na płótnie z 1627 roku przedstawiające życie św. Tomasza Apostoła, stalle w prezbiterium, piękna, kuta z żelaza balustrada z bogatą dekoracją roślinną i wiele innych ciekawych elementów architektonicznych.

Pod katedrą znajdują się podziemia i krypty, w których gromadzono prochy zamojskich ordynatów z okresu od XVI wieku do czasów współczesnych. Na obecnym, wykonanym w XVII wieku masywnym ołtarzu umieszczono 6 barokowych lichtarzy. Cenny jest również późnorenesansowy pacyfikał z relikwiami św. Jana z Dukli ulokowany w tabernakulum. Ołtarz zdobią też liczne figury świętych. Na uwagę zasługują smukłe okna z piękną kamienną dekoracją oraz niskie kaplice boczne.

Katedra Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza Apostoła została ufundowana w II połowie XVI wieku przez kanclerza Jana Zamoyskiego, a jej projektantem był Bernard Morand. Po śmierci architekta prace kontynuowano, stad w świątyni i kaplicach można zauważyć odstępstwa od przyjętego pierwotnie stylu. W połowie XIX wieku kościół przebudowano dokonując zmian w elewacji, a z wnętrza kościoła usunięto wiele elementów wyposażenia i herby Zamojskich.