Neorenesansowy wiadukt im. Stanisława Markiewicza w formie ślimaka został zbudowany w latach 1902-1905. Swój oryginalny wygląd zawdzięcza trzem współgrającym ze sobą projektantom: konstrukcję zaprojektował inż. Karol Sommer, eklektyczną architekturę Stefan Szyller, a wystrój rzeźbiarski Jan Woydyga. W dolnej części wiaduktu znajduje się obecnie galeria.
Uwagę przyciągają przede wszystkim piękne rzeźby. W centralnym miejscu widać pełną symboliki kompozycję, w skład której wchodzi kobieta w koronie z księgą i atrybutami nauki (Warszawa), wąsaty siłacz (alegoria pracy) i mężczyzna w długą mokrą brodą i włosami (Wisła). Z kolei zjeżdżający z wiaduktu mogą podziwiać młodą syrenę, symbol miasta. Od czasu remontu generalnego w latach 2006-2007 wiadukt oświetlają też latarnie, odtworzone na podstawie archiwalnych zdjęć.
Patronem wiaduktu jest Stanisław Markiewicz, lekarz i działacz społeczny, jeden z założycieli Warszawskiego Towarzystwa Higienicznego. Był organizatorem pierwszych w Polsce letnich kolonii dla dzieci.
Atrakcje wewnątrz
