Epitafia przy Kościele św. Antoniego

Od powstania kościoła pod wezwaniem św. Antoniego Padewskiego oo. Franciszkanów (Reformatorów) w jego podziemiach grzebano zarówno zakonników jak i osoby świeckie, szczególnie dobroczyńców i fundatorów kościoła. Na początku franciszkanów chowano bez trumien i epitafiów, czasami bez zakopywania. Dopiero w XVII w. wprowadzono zwyczaj tworzenia nisz zamykanych tablicą z napisem.

W 1753 r. zakazano pochówku osób świeckich, z wyjątkiem syndyków apostolskich i wybitnych osobistości, ze względu na brak miejsca w podziemiach. Jednak zakonnicy obchodzili zakaz poprzez przenoszenie starszych szczątek do grobów poza kościołem, aby zwolnić miejsce dla nowych zmarłych. Pogrzeby wewnątrz kościoła zakończyły się dopiero w II połowie XIX wieku. W krużgankach kościoła znajduje się wiele epitafiów osobistości, mieszczan i żołnierzy z XVIII i XIX w.