Stary Sącz jest niewielkim, zabytkowym miastem w Beskidzie Sądeckim słynącym ze średniowiecznego klasztoru sióstr klarysek założonego przez św. Kingę.
Miasto założył w połowie XIII w. książę Bolesław Wstydliwy. Wtedy też jego żona Kinga ufundowała Klasztor Sióstr Klarysek i uposażyła go kilkoma wsiami i możliwością poboru opłat celnych z komory w Piwnicznej. Sama zamieszkała w klasztorze po śmierci męża, ale nigdy nie została jego przełożoną.
Przez pierwsze kilkadziesiąt lat swojego istnienia Stary Sącz rozwijał się jako ośrodek handlowy na szlaku węgierskim. Jednak założenie w 1292 r. Nowego Sącza spowodowało upadek handlu i od tego czasu miasto pozostawało jedynie lokalnym ośrodkiem o niewielkim znaczeniu.
Obecnie Stary Sącz znany jest głównie dzięki postaci św. Kingi. Jej kanonizacji dokonał w 1999 r. na starosądeckich Błoniach Jan Paweł II. Dziś w miejscu tym stoi Ołtarz Papieski, przy którym działa Muzeum Jana Pawła II oraz ośrodek rekolekcyjny. Przy klasztorze, w którego kościele znajdują się relikwie św. Kingi, zobaczyć można przywiezioną przez Węgrów jako dar na kanonizację rzeźbioną Bramę Seklerską, która symbolizuje przyjaźń łączącą obydwa narody.
Nieopodal klasztoru znajduje się brukowany kocimi łbami rynek w Starym Sączu. Otaczają go niskie domy, spośród których wyróżnia się Dom na Dołkach mieszczący Muzeum Regionalne. Na tyłach placu wznosi się gotycki kościół św. Elżbiety Węgierskiej.
