Pierwsza pewna wzmianka o Bramie Słupskiej pochodzi z 1458 r. Wjeżdżali nią podróżni przybywający głównym szlakiem komunikacyjnym od strony północnej. Obecnie pięciokondygnacyjna budowla z cegły licowej jest jednym z dwóch, obok bliźniaczej Bramy Koszalińskiej, zachowanych fragmentów średniowiecznych fortyfikacji, wzniesionych na przełomie XIII i XIV w.
Brama Słupska, podobnie jak jej „bliźniaczka”, w dolnej kondygnacji posiada ostrołukowy przejazd oraz czterospadowy dach, którym (po rozebraniu schodkowych szczytów na przełomie XVIII i XIX w.) zastąpiono oryginalny, dwuspadowy. Fasadę czterech górnych kondygnacji rozczłonkowują smukłe blendy. Obecne otwory okienne są przerobionymi dawnymi strzelnicami. W murach widoczne maculce – prostokątne otwory po poziomych belkach rusztowań, charakterystyczne dla budowli średniowiecznych.
W 1816 r. Brama Słupska została zaadaptowana na warsztaty wojskowe, a następnie służyła jako magazyn. Z tego okresu zachowało się drewniane koło do podciągania ładunków na linach. Po II wojnie światowej budynek użytkował Związek Harcerstwa Polskiego, potem były tu lokale mieszkalne i siedziba Stowarzyszenia Miast Partnerskich Sławno – Rinteln. Obecnie obiekt stoi pusty.
Atrakcje wewnątrz
