XVII-wieczna studnia na rzeszowskim Rynku to jeden z „najnowszych” zabytków miasta. Obiekt został odkryty w 2001 roku, kiedy podczas prac modernizacyjnych przypadkiem natrafiono na kawałek kamiennego muru. W przeszłości była źródłem wody pitnej dla mieszkańców. W XIX wieku, kiedy zdecydowano się wyznaczyć na rynku drogę kołową, studnię zakopano.
15-metrowa studnia na głębokości 12 m miała połączenie z siecią korytarzy podziemnych. Zabytek odrestaurowano na podstawie rycin z XVIII wieku autorstwa Karola Wiedemanna, nadwornego architekta rodu Lubomirskich. Nad studnią postawiono ręcznie ciosany modrzewiowy pawilon na planie ośmiokąta. Całość zadaszono blachą miedzianą.
Jako centralny punk Rynku, studnia szybko stała się popularnym miejscem spotkań mieszkańców i punktem startowym do dalszych wycieczek po mieście.