Zamek w Lidzbarku Warmińskim

Gotycki zamek w Lidzbarku Warmińskim pochodzi z końca XIV wieku i należy do grupy tzw. zamków biskupich. Często nazywany jest „Wawelem Północy”. Ignacy Krasicki był ostatnim biskupem warmińskim rezydującym na zamku. To pomnik kultury na skalę światową ze względu na swoją niepowtarzalną wartość historyczną oraz artystyczną.

Prace konserwatorskie rozpoczęto w 1927 roku. Obecnie w zamku mieści się jeden z oddziałów Muzeum Warmii i Mazur. Zamek jest także miejscem stałych i czasowych wystaw muzealnych, np. Militaria Zamkowe, Sztuka średniowiecza Warmii i Prus Krzyżackich, Ikony rosyjskie XVII – XX wieku. W czasie zwiedzania siedziby biskupów warmińskich można wypożyczyć stroje historyczne.

O lidzbarskim zamku krąży kilka legend. Jedna z nich dotyczy ducha skazańca, który błąka się po zamkowych korytarzach. Druga natomiast opowiada historię Prusa o imieniu Przemko, który z rozpaczy za niespełnioną miłością zamienił się w kamień. Według podań kamień ten został wykorzystany do budowy zamku, dzięki czemu budowla nigdy nie ulegnie zniszczeniu.

Główną bryłę zamku stanowią cztery skrzydła okalające dziedziniec dwukondygnacyjnymi krużgankami. Są to jedyne w Polsce takie krużganki zachowane w stanie nienaruszonym. Wcześniej w tym miejscu znajdował się niewielki gród pruski o nazwie Lecbarg.