Kościół św. Jana Chrzciciela

Świątynia zbudowana została w XVII w. dla gminy ewangelicko-reformowanej. Po ostatniej wojnie obiekt przejął kościół katolicki i dokonał w nim kompleksowej renowacji. Wewnątrz kościoła można podziwiać m. in. freski zdobiące sklepienie nawy z ok. 1716 r., XVIII-wieczne epitafia, dwupoziomową emporę organową z II poł. XIX w. oraz ozdobną ambonę wykonaną w 1720 roku.

Charakterystycznym elementem kościoła jest sześćdziesięciometrowa wieża kościelna zwieńczona balustradą, którą zdobią cztery mosiężne tarcze zegarowe. Przykryta jest barokowym hełmem, a całość wieńczy krzyż z wieloramienną gwiazdą. Wnętrze kościoła odznacza się prostotą. Jego wystrój przypominający barok pochodzi z 1716 r. Obiekt jest budowlą jednonawową z pięciobocznie zamkniętym prezbiterium. Ma typowy dla świątyń protestanckich układ salowy z balkonami po obu stronach nawy z. XVIII w.

Świątynia powstała jako zbór braci czeskich, później służyła wspólnocie niemieckiej i polskiej. Na przełomie wieków kilka razy uległa zniszczeniu. W 1972 roku, po gruntownej renowacji, utworzono tu parafię pw. św. Jana Chrzciciela. Do kościoła przylega kaplica rodziny Gruszczyńskich z 1711 r. oraz zegar słoneczny z 1653 r.