Muzeum Walki i Męczeństwa w Treblince

Muzeum obejmujące kompleks dwóch obozów hitlerowskich - karnego obozu pracy Treblinka I oraz obozu zagłady Treblinka II, powstało w 1964 roku. Ich nazwa pochodzi od oddalonej o kilka kilometrów stacji kolejowej. Osoby odwiedzające muzeum muszą mieć ukończone 14 lat.

Blisko 10 tysięcy zmarłych i zamordowanych polskich i żydowskich więźniów zmuszanych do niewolniczej pracy, zostało upamiętnionych pomnikiem, który znajduje się w miejscu straceń w lesie. Zbudowany z bloków przypominających krople krwi, nazywany jest „ścianą śmierci” lub „ścianą straceń”. Znajdujące się w lesie zbiorowe mogiły oznaczono metrowymi, betonowymi krzyżami.

Losy około 800 tysięcy ofiar wywodzących się z ludności żydowskiej, zabijanych na masową skalę w komorach gazowych i rozstrzeliwanych przez Niemców, symbolizuje poruszająca kompozycja przestrzenno-pomnikowa. W jej centralnej części stoi ośmiometrowy obelisk, który na kilku hektarach otoczony jest około 17 tysiącami kamieni różnej wielkości. Na części z nich zostały wyryte nazwy miejscowości, z których przywożono do Treblinki transporty ludności. Jedynym imiennym upamiętnieniem ofiar jest głaz poświęcony Januszowi Korczakowi i jego podopiecznym z warszawskiego Domu Sierot.

Na terenie muzeum znajduje się również Czarna Droga łącząca oba obozy, do budowy której wykorzystano potłuczone macewy z pobliskich cmentarzy. Prowadzi ona do kopalni żwiru, w której pracowali więźniowie oraz miejsca straceń w lesie.

W budynku muzealnym mieszczą się stałe ekspozycje obrazujące historię obozów. Muzeum prowadzi również lekcje skierowane do uczniów szkół.