Od czasów Kazimierza Wielkiego Kalisz otoczony był murami obronnymi. Do dziś przetrwały ich nieliczne fragmenty, stanowiące około 1/5 całego obwodu obwarowań. Zachowała się także baszta, nazywana Dorotką, z którą wiąże się jedna z najbardziej znanych kaliskich legend.
Ceglane mury miejskie nakazał zbudować wokół Kalisza Kazimierz Wielki. Zastąpiły one umocnienia ziemne. W ich ciągu znajdował się także zamek królewski, który spłonął w XVI wieku. W murach znajdowały się 4 bramy i 18 baszt. Stan obwarowań pogarszał się od XVIII wieku. W rezultacie zostały one rozebrane. Do naszych czasów przetrwało 6 odcinków, o długości od 7 do 151 metrów oraz jedna baszta, nazywana Dorotką.
Najbardziej znane fragmenty murów miejskich Kalisza znajdują się za bazyliką św. Józefa oraz przy ulicy Parczewskiego. W ostatnich latach zostały one gruntownie odrestaurowane. Odnowiono także „Dorotkę”, w której ma dziś siedzibę Bractwo Kurkowe. Z basztą tą wiąże się legenda o kaliskim staroście i jego córce. Zakochała się ona w biednym szewczyku Marcinku. Ojciec za karę zamurował ją w baszcie, gdzie dziewczyna zmarła. Baszta była przez wieki miejscem, gdzie więziono kaliskie kobiety lekkich obyczajów, które zwyczajowo nazywano „Dorotkami”.
Atrakcje wewnątrz
