Głównym obiektem otoczonego murami zespołu klasztornego Dominikanów jest okazała późnobarokowa świątynia posiadająca status bazyliki mniejszej. Znajduje się tu słynąca łaskami późnogotycka figura Matki Boskiej Bolesnej, tzw. Pietà.
W utrzymanym w stylu baroku i rokoko wnętrzu można też zobaczyć XVIII-wieczny ołtarz z relikwiami m.in. św. Jana Pawła II i wyjątkowo cenne barokowe organy. W korytarzu klasztornym zwracają uwagę malowidła ilustrujące dzieje Piety. Poza murami wznosi się Kaplica Zjawienia z cudowną studzienką.
Zespół klasztorny powstał w miejscu, gdzie według legendy w 1381 roku znaleziono figurę Matki Bożej Bolesnej. Najpierw zbudowano tam drewnianą kapliczkę, później murowany kościół. W I połowie XVII stulecia wzniesiono zespół klasztorny, należący pierwotnie do jezuitów. Jego obecny wygląd jest efektem przebudowy z lat 1698-1713 oraz z połowy XVIII wieku. Po kasacie zakonu jezuitów, w 1777 roku świątynię i klasztor przekazano dominikanom.
Podczas II wojny światowej Niemcy urządzili w kościele magazyn. Od 1942 roku zespół klasztorny znów służy wiernym.
Atrakcje wewnątrz
