Budowla obronna z XIV wieku, ufundowana przez króla Kazimierza Wielkiego. Jej rolą była ochrona komory celnej znajdującej się na brodzie Pilicy. Biegł tędy szlak handlowy prowadzący ze Lwowa do Torunia. Podobno zamek był połączony tajnym tunelem z pobliskim kościołem św. Idziego, do którego na nabożeństwa chadzała sama Królowa Bona.
Zamek wzniesiono z cegły i piaskowca. Otaczała go szeroka na 20 metrów fosa oraz 8-metrowe, grube na 2,5 metra mury. Posiadał dwie wieże. Mniejsza była prostokątna, natomiast większa, ulokowana w północno-wschodnim narożniku, oktogonalna (ośmioboczna). Miała średnicę ponad 10 metrów i nieznaną dziś wysokość. Służyła jako loch, trudny do zdobycia punkt obronny oraz punkt obserwacyjny na przeprawę na Pilicy.
Zamek pełnił swe funkcje do czasów potopu szwedzkiego, kiedy został poważnie zniszczony i popadł w ruinę. Obecnie, po zabezpieczeniu i zaadaptowaniu na cele użytkowe, w ruinach zamku mieści się centrum kultury, biblioteka i punkt informacji turystycznej.