Park Narodowy Bory Tucholskie

Utworzony w 1996 r. park ma łączną powierzchnię około 46 km kwadratowych. Na jego terenie znajduje się 21 jezior, w tym 4 jeziora lobeliowe. Swoją nazwę zawdzięczają lobelii jeziornej – rzadkiej roślinie, która przystosowała się do życia w warunkach ubogich w składniki odżywcze. Zwiedzanie rezerwatu ułatwiają liczne szlaki rowerowe i piesze oraz ścieżki dydaktyczne.

Krajobraz parku jest bardzo urozmaicony wniesieniami, rynnami polodowcowymi i wytopiskami. W drzewostanie przeważa sosna, z niewielką domieszką buka, świerku i dębu. Występuje tu blisko 200 gatunków porostów, w tym niezwykle rzadka brodaczka kosmata, którą przez pewien czas uważano za wymarłą na terenie Polski. Faunę reprezentuje ponad 40 gatunków ssaków, 140 gatunków ptaków (w tym orzeł bielik) oraz tak rzadkie gady, jak np. żółw błotny.

Niezwykłym zjawiskiem hydrologicznym jest tzw. Struga Siedmiu Jezior – ciek wodny łączący siedem jezior, by znaleźć ujście w Jeziorze Charzykowskim. Strugę odnajdziemy podążając szlakiem o tej samej nazwie, liczącym 48 km. Możemy też skorzystać ze znacznie krótszych (3-7 km) ścieżek dydaktycznych. Najłatwiejszą do pokonania, przystosowaną również dla osób na wózkach, jest ścieżka botaniczna. Poznamy na niej większość typowych gatunków roślin występujących w rezerwacie.