Madrycka kaplica Matki Bożej i św Jana na Lateranie nazywana jest również kaplicą biskupa Plasencia, który był inicjatorskiej jej budowy. Budynek należy do okresu przejściowego między gotykiem, stylem zawartym w jego układzie architektonicznym, a sztuką renesansową, widoczną w jego północnej fasadzie oraz w dekoracji wnętrz.
Kaplica powstała w XVI wieku i jest częścią większego kompleksu parafii świętego Andrzeja, w którego skład wchodzą gotycki kościół św. Andrzeja i kaplica św. Izydora wzniesiona w stylu barokowym. Ten monumentalny kompleks świątyń zajmuje prawie cały kwartał ulic. Kaplica Matki Bożej i św Jana na Lateranie powstała w miejscu wcześniejszej kaplicy.
Kaplicę biskupa Placencia wzniesiono, aby pomieścić szczątki św. Izydora. Jest odpowiedzią na inicjatywę Francisco de Vargasa, jednego z najpotężniejszych średniowiecznego Madrytu, dla którego rodziny w XII wieku pracował święty. W kolejnych wiekach na bazie tej kaplicy powstawał potężny zespół parafii św. Andrzeja.