Arch of the Sergii, czyli Łuk Sergiusza, zwany także Złotą Bramą to rzymski łuk triumfalny wzniesiony pomiędzy 20 i 10 r. p.n.e. w celu upamiętnienia nieżyjących członków rzymskiego rodu Sergiuszy. Fundatorką była Salwia Postuma - żona Lucjusza Sergiusza, trybuna 29. legionu. Pierwotnie tylna część łuku była połączona z południową bramą miejską (rozebrano ją w XIX w.).
Na stropie łuku zachowało się wyobrażenie orła z rozpostartymi skrzydłami, trzymającego w szponach węża. Towarzyszą mu stworzenia morskie i sfinksy. Attyka podzielona jest na trzy bazy z wyrytymi na nich imionami członków rodu Sergiuszów, wraz z opisem sprawowanych przez nich urzędów. Stojące pierwotnie na bazach rzeźbione w kamieniu postacie upamiętnionych, uległy zniszczeniu.
Każdy podróżny, przybywający do miasta, musiał zobaczyć monumentalną budowlę. Do bliższego przyjrzenia się i odczytania inskrypcji zachęcały zachowane do dziś bogate zdobienia od strony zachodniej - reliefy z rzeźbionymi pnączami winorośli i liści akantu. Obecnie rzeźbiarskie zdobienia upodobały sobie ptaki.
Atrakcje wewnątrz
