Wielki Beginaż Leuven jest kompleksem architektonicznym wpisanym na listę światowego dziedzictwa UNESCO. To w pełni oryginalny, odrestaurowany obiekt, którego rodowód sięga XII w. Beginaż zajmuje łączną powierzchnię 3 hektarów i jest rodzajem „miasta w mieście”, posiadającym własne ulice, budynki mieszkalne i gospodarcze.
Nazwa beginaż pochodzi od laickiego stowarzyszenia kobiet (beginki) i mężczyzn (begardzi). Pierwsze wspólnoty pojawiły się na początku XII w. na terenach dzisiejszej Belgii i Holandii. Domniemanym założycielem zgromadzenia był ksiądz Lambert le Bège z Liège. Głosił on potrzebę zakładania wspólnot poświęconych życiu religijnemu i działalności dobroczynnej, których członkowie nie składali ślubów zakonnych.
Najstarsze świadectwa istnienia beginażu w Leuven pochodzą z 1232 r. Szczyt powołań przypadł na wiek XVII, gdy zgromadzenie liczyło 360 członków. Ostatni pastor Wielkiego Beginażu, Julien Sterckx, zmarł w 1977 r. w wieku 107 lat, a ostatnia beginka odeszła w 1988 r.
Atrakcje wewnątrz
