Tarnica to najwyższy szczyt polskich Bieszczadów zachodnich. Cechą charakterystyczną jest duże nachylenie stoków, z dość płaskim szczytem. Ma też dwa wierzchołki o nieznacznej różnicy wysokości. Główny wierzchołek na którym stoi wielki, żelazny krzyż, jest udostępniony dla turystów.
Wysokość góry wynosi 1346 m i należy do Korony Gór Polskich. Do ok. 1000 m stoki pokrywa las, wyżej rozciąga się łąka. Z wierzchołka widoczna jest panorama Bieszczad Zachodnich, ukraińskich, Połoniny Równej, Gór Sanocko-Turczańskich, a także dalekie pasma Borżawy i Gorganów. Ma ona specyficzną sylwetkę. Od sąsiedniego masywu oddziela ją głęboka przełęcz, natomiast z Szerokim Wierchem łączy się przez przełęcz o ostrym wcięciu. Stąd właśnie pochodzi jej nazwa „tarnita”-oznaczająca przełęcz.
Droga na szczyt prowadzi przez krótki, boczny szlak żółty, malowniczą i stromą niebieską ścieżkę z osady Wołosate lub najdłuższą trasą oznaczoną na czerwono.
Występuje tu rzadka bylina o nazwie zaraza macierzankowa.
Atrakcje wewnątrz
