Kamienne Schodki to wąska i stroma śródmiejska uliczka, łącząca wyżej położoną część Starego Miasta z terenami nad Wisłą. Otoczona jest bocznymi elewacjami kamienic przy Rynku Starego Miasta, Brzozowej oraz Krzywym Kole. W przeszłości malowniczą i chętnie odwiedzaną przez artystów uliczkę nazywano Przechodnią, Ciasną i Pieszą. W 1806 roku z jej stopni spoglądał w stronę Wisły sam Napoleon Bonaparte w towarzystwie księcia Józefa Poniatowskiego. O Kamiennych Schodkach śpiewała też Irena Santor.
Pierwsza wzmianka o Kamiennych Schodkach sięga roku 1527. Ulica prowadziła do znajdującej się w murach obronnych furty, i noszono tędy wodę z rzeki. Początkowo nazywała się Na Schodkach, później po prostu Schodki. Pod koniec XVIII wieku drewniane stopnie zastąpiono kamiennymi, co znalazło odzwierciedlenie w nazwie.
W latach 1952-1962 okoliczne kamienice odbudowywano z wojennych zniszczeń. Ulicę remontowano też w roku 2002 oraz 2008: wymieniono część stopni, poręcze oraz kraty, odkrywając przy okazji fundamenty XVIII-wiecznej kamienicy.
Atrakcje wewnątrz
