Mury obronne Warszawy to podwójny ciąg murów miejskich wzniesionych w XIII–XVI wieku. Ich długość wynosiła około 1,2 kilometra, obejmowały obszar 8,5 hektara. W ich skład wchodziło wiele bram i furt, przez które wchodziło się do miasta, oraz baszt, które pełniły funkcje obronne oraz scalające konstrukcję. Dziś są znaną atrakcją turystyczną miasta. Mury są ciekawie podświetlone, a w ich okolicy znajdują się m. in. Pomnik Małego Powstańca oraz Rzeźba Oświęcim II.
Po zniszczeniach powstałych podczas potopu szwedzkiego mury miejskie zostały częściowo rozebrane. Część obwarowań wykorzystano też jako ściany nowo stawianych budynków. Pierwsze próby renowacji zostały podjęte dopiero w 1936 pod kierownictwem Jana Zachwatowicza. Prace rekonstrukcyjne wstrzymała wojna oraz zburzenie Warszawy, jednakże wraz z odbudową miasta ruszyła też rekonstrukcja dawnych umocnień. Zakończyła się oficjalnie 22 lipca 2008 roku.