Teatr Stanisławowski mieści się we wschodnim skrzydle Starej Pomarańczarni. Jest to jeden z nielicznych XVIII-wiecznych scen dworskich zachowanych w Europie. W obiekcie można podziwiać oryginalną dekorację widowni, herby królewskie nad sceną oraz medaliony z wizerunkami dramaturgów cenionych przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, (Sofoklesa, Szekspira, Moliera). Zachowały się także oryginalne urządzenia, np. rynna do wywoływania efektów dźwiękowych imitujących grzmoty. Wnętrze charakteryzuje świetna akustyka.
Budynek cudem przetrwał II wojnę światową. Rozkaz zburzenia pałacu nie obejmował zniszczenia budynku teatru, dzięki czemu zabytek ocalał. Od 1962 r. obiekt jest otwarty dla zwiedzających.
Teatr Stanisławowski został otwarty w 1788 r. Był przeznaczony głównie dla króla i osób z jego otoczenia. W 1788 r. w rocznicę odsieczy wiedeńskiej na scenie odbył się uroczysty spektakl dla liczniejszej publiczności. Widownia może pomieścić nawet 200 osób.
Atrakcje wewnątrz
