Mury obronne

Mury obronne w Stargardzie otaczają najstarsze części miasta i stanowią jedne z najpotężniejszych zespołów fortyfikacyjnych w Polsce. Dawniej ich długość wynosiła 2260 metrów, jednak część została rozebrana i do naszych czasów przetrwało jedynie 1040 metrów. W najwyższym punkcie mury osiągają wysokość ponad ośmiu metrów. Najlepiej zachowany fragment można podziwiać przy Bramie Pyrzyckiej.

Mury powstały na dawnych wałach ziemno-drewnianych, które w X wieku otaczały gród istniejący na tych terenach. Jego dolna część o wysokości 6 metrów została wybudowana w XIII wieku z kamieni polnych. Ze względu na nowe zagrożenia i wprowadzenie broni palnej, mury musiały zostać unowocześnione. W XV wieku wykonano podwyższenie z cegły. Z zewnątrz zabudowania ochraniały m.in. głębokie fosy, które obecnie zostały zasypane, a na ich miejscu powstały parki.

Zespół fortyfikacyjny, to nie tylko mury, ale także inne obiekty warowne. W Stargardzie znajdują się baszty, basteja, bastion, bramy chroniące wjazdu do miast i furtki, które ułatwiały wejście poza mury. Dawniej znajdowały się tu również czatownie. Na ich parterze gromadzono arsenał, pierwsze piętro przeznaczono dla załogi, a drugie służyło do obserwacji.