Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa i Matki Bożej Pocieszenia jest najstarszą świątynią lewobrzeżnej części Poznania, a jej początki sięgają XIII w. W jej bryle i wystroju można odnaleźć elementy z różnych epok, w tym wczesnogotyckie mury. Jest to sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia.
W XIII w. Przemysł I sprowadził do osady św. Gotarda dominikanów. Dali oni początek Kościołowi Najświętszego Serca Pana Jezusa i Matki Bożej Pocieszenia. Część murów ówczesnego, wczesnogotyckiego kościoła przetrwała do dziś.
Pierwotnie dwunawowy kościół był kilkakrotnie przebudowywany. Stał się budowlą jednonawową, z przylegającą kaplicą Matki Bożej Pocieszenia. Zachowało się w niej gotyckie sklepienie gwiaździste. W całym kościele zostało ono zmienione na renesansowe. Z tego okresu pochodzą też stalle w prezbiterium. Z kolei szczyt zwieńczony tympanonem i stojąca przed kościołem dzwonnica noszą cechy stylu barokowego.
Od 1920 roku w znajdującym się przy kościele klasztorze mieszkają jezuici. Opiekują się oni tutejszym sanktuarium.
Atrakcje wewnątrz
