Oleśnickie mury obronne to pozostałość po obwarowaniach z XIII wieku, z których do dziś zachowało się 1650 m otaczających powierzchnię 18 ha. W ciągu murów zachowała się też brama Wrocławska, odrestaurowana w 2001 roku, obecnie mieszcząca galerię sztuki oraz Punkt Informacji Kulturalnej. Od strony południowej wciąż można zobaczyć półokrągłe baszty - w pobliżu ulicy Cieszyńskiego i w okolicy ulicy Wałowej - wzmacniające obwarowania.
Pierwotne mury z czerwonej palonej cegły zostały wybudowane na miejscu wcześniejszych wałów ziemnych. Należały one do bardzo solidnych. Obecnie ich wysokość przekracza 8,50 m, a szerokość korony – 0,5 m. Podstawa murów wynosi średnio 2,10 metra. Miejscami mury są też podwójne.
Z uwagi na ulokowane od strony północnej miasta mokradła, naturalnie chroniące mieszkańców mury obronne w tej części były mniej ufortyfikowane. Wjazd do miasta zapewniały cztery bramy, z których trzy – Namysłowska, Trzebnicka i Mariacka – zostały rozebrane w. XIX w. Przyczyną rozbiórki było rozrastanie się miasta i potrzeba wygospodarowania terenu. Ciekawostką jest, że oryginalny zarys murów kształtem przypomina serce. Oleśnickie mury są systematycznie odrestaurowywane od 1950 roku.
Atrakcje wewnątrz
