Wieża artyleryjska (basteja) wzniesiona w latach 1325-1380 na miejscu poprzedniej, drewnianej konstrukcji. Początkowo Brama Wrocławska (dawniej Trzebnicka) była dwukondygnacyjna. Około 1532 r. nadbudowano bramę o jedną lub dwie kondygnacje, nadając wieży ostateczną, zachowaną częściowo do dzisiaj formę. Obecnie budynek pełni funkcje wystawiennicze.
Pierwotnie pod sklepionym przejazdem znajdowały się pomieszczenia straży z zainstalowanym w nich mechanizmem do opuszczania i wciągania brony. Szczyt najwyższej kondygnacji wieńczył pomost obronny z blankami. Wieża przetrwała do wojny 30-letniej, kiedy to rozebrano ją częściowo na rozkaz szwedzkiego generała Arvida Wirtenberga von Debern. Wieżę odnowił w 1652 r. książę Sylwiusz Nimrod Wirtemberg.
W XIX w. budowle obronne Oleśnicy ostatecznie straciły swoje znaczenie militarne i utrudniały transport miejski. Brama Wrocławska miała zostać rozebrana, podobnie jak trzy pozostałe oleśnickie basteje: Brama Oławska, Namysłowska zwana Bydlęcą i Mariacka. Rozbiórce sprzeciwił się przyszły cesarz Fryderyk III, dzięki czemu wieża zyskała status zabytku i przeszła generalny remont.
Atrakcje wewnątrz
