Wieża Trynitarska w Lublinie to zachowany element dawnego Zakonu Jezuickiego. Dziś znajduje się w nim Muzeum Archidiecezjalne z bogatą kolekcją zabytków sakralnych. Z punktu widokowego na szczycie rozciąga się piękna panorama miasta.
Wieża uważana jest za najwyższy punkt zabudowy miejskiej, dlatego umieszczona na jej szczycie platforma jest idealnym miejscem do podziwiania okolicznej panoramy. Swoją nazwę budowla zawdzięcza zakonowi trynitarzy zamieszkujących przez kilkadziesiąt lat istniejące obok niej zabudowania klasztorne.
Wybudowana w XVII wieku, jako dzwonnica w przeszłości budowla pełniła funkcje bramy wjazdowej do miasta oraz wagi miejskiej. Kilkanaście lat po jej wybudowaniu w sąsiedztwie murów miejskich powstały też zabudowania klasztorne, a wieża stała się przejściem łączącym z nimi miasto w obrębie murów. Kiedy zlikwidowano zakon wieża pozbawiona właściciela popadła w ruinę i nie uratowali jej nawet mieszkający w klasztorze trynitarze. Budynki klasztorne rozebrano w 1815 roku, a w wieży zagościła waga miejska. W 1819 roku została przebudowana uzyskując kształt, jaki możemy podziwiać w chwili obecnej.