XVII-wieczny kościół p.w. Matki Boskiej Różańcowej to serce zespołu klasztornego i zarazem najważniejszy zabytek w regionie. Do najcenniejszego wyposażenia należy ołtarz główny, ołtarze boczne, efektowne witraże i sklepienie nawy głównej z licznymi freskami. Budynek klasztorny kryje refektarz o wymiarach 10 x 18 m, którego nieckowe sklepienie zdobią freski z 1744 roku. W kaplicy klasztornej znajduje się też gotycka figura Madonny z 1500 roku.
Świątynia powstała w latach 1628-1631, na miejscu dawnego kościoła, ale jej wykończenie - ze względu na złą sytuację finansową zakonu - trwało do 1697 roku. W 1810 po usunięciu braci zakonnych powstał tu katolicki kościół garnizonowy. Franciszkanie powrócili do zespołu klasztornego w 1945 roku. Kościół przeszedł pamiętną powódź tysiąclecia z 1997 roku, która dokonała bardzo dużych zniszczeń. Renowacja trwała do 2007 roku.
W sąsiedztwie od kościoła znajduje się zespół trzykondygnacyjnych budynków klasztornych z dwuspadowym dachem. Barokowy obiekt w kształcie podkowy ulokowany jest wokół centralnego wirydarza, a wydłużone zachodnie skrzydło wieńczą cylindryczne baszty. Obecnie w klasztorze nadal mieszkają franciszkanie.
Atrakcje wewnątrz
