Tężnie solankowe

Unikatowe konstrukcje drewniane mają na celu odparowywanie wody z pozyskiwanej w miejscowych źródłach solanki, tworząc atmosferę sprzyjającą inhalacjom powietrzem bogatym w jod, podobnie, jak nad morzem.

Konstrukcje mają wysokość 15,8 m, a trzy ustawione w podkowę budowle liczą w sumie 1741,5 m długości. Woda solankowa pozyskiwana z ciechocińskiego źródła nr 11 pompowana jest do specjalnych korytek na szczycie konstrukcji, skąd bardzo powoli, kroplami spływa po ścianach tężni, parując pod wpływem wiatru i słońca. Źródło powszechnie znane jest, jako Fontanna Grzybek.

Tężnie zaprojektował profesor Akademii Górniczej w Kielcach – Jakub Graff, a trzy monumentalne konstrukcje powstały w okresie pomiędzy 1824 a 1859 rokiem. Całość oparto na 7000 wbitych w ziemię dębowych palach, na których oparto drewnianą budowlę ze świerku i sosny. Jej powierzchnię pokrywają wymieniane okresowo gałązki tarniny.

Nie bez znaczenia jest układ tężni. We wnętrzu podkowy nasycenie aerozolu solankowego jest wyjątkowo duże zapewniając większą skuteczność inhalacji.