Neoklasycystyczna świątynia swoim stylem architektonicznym nawiązuje do rzymskiego Panteonu. Unikatem architektonicznym jest jej kopuła zdobiona 32 rozetami z motywami kwiatów polskich.
We wnętrzu na uwagę zasługuje ołtarz z monumentalną grupą Ukrzyżowania oraz dopełniającymi ją mozaikami, osiem kapliczek na obwodzie rotundy i wyjątkowa mozaika „Stworzenie Świata”, będąca abstrakcyjnym przedstawieniem sceny biblijnej. Do atrakcyjnych elementów kościoła zaliczają się też Drzwi Błogosławieństw wykonane z brązu i zdobione 16 płaskorzeźbami.
Ciekawa świątynia swoje początki zawdzięcza Zgromadzeniu Księży Misjonarzy św. Wincentego à Paulo, które ufundowało działkę przeznaczoną pod jej budowę. W 1924 roku rozpoczęto prace nad konstrukcją według projektu architekta Adama Ballenstaedta z Poznania. Budowę w stanie surowym zakończono w 1938 roku. Po wojennej zawierusze, kiedy w budynkach gospodarowali Niemcy podpalając je po wyzwoleniu, kościół odgruzowano, a w latach 70-tych przeprowadzono odbudowę, wzbogacając go o chór i dekoracyjne elementy architektoniczne. 7 października 1997 roku papież Jan Paweł II nadał świątyni godność Bazyliki Mniejszej.
Atrakcje wewnątrz
