Cerkiew pod wezwaniem Świętego Ducha w Białymstoku, pochodząca z lat 80 XX wieku to największa tego typu budowla w Polsce. Składa się z dwóch świątyń: górnej oraz dolnej, której patronką jest Ikona Matki Bożej „Nieoczekiwana Radość”. Obok okazałego budynku wybudowano dzwonnicę, która jest trzecią co do wysokości budowlą w mieście – mierzy 70 m i pełni funkcje bramy wejściowej. W jej środku znajduje się aż 10 dzwonów, a sam obiekt z zewnątrz został ozdobiony motywami krzyży greckich i mozaikami.
Budynek cerkwi wybudowano na planie oktagonu i nawiązuje do symboliki Zesłania Ducha Świętego. Ściany świątyni kształtem przypominają języki ognia. Budynek został przykryty pięcioma kopułami, które symbolizują Jezusa i czterech Ewangelistów. Na terenie cerkiewnym znajduje się pomnik upamiętniający prawosławnych mieszkańców Białostocczyzny, którzy zginęli w latach 1939–1956.
Wnętrze świątyni zaprojektowano nowocześnie, jednak zgadnie z prawosławnymi tradycjami. Mieszczą się tutaj dwa ołtarze – główny pod wezwaniem Św. Ducha oraz boczny pod wezwaniem Św. Sawy Oświęconego. Oprócz nich wewnątrz znajduje się także chrzcielnica z osobnym wejściem, tron biskupi oraz ogromny żyrandol zwany panikadiło, wyglądem przypominający koronę. Ściany zdobią przepiękne freski, a podłoga została wykonana z marmuru i granitu. W podziemiach znajduje się wciąż czynna stolarnia, przydatna podczas prac remontowych.
Atrakcje wewnątrz
