Sanktuarium Matki Bożej Lewiczyńskiej

Sanktuarium mieści się w zabytkowej, drewnianej świątyni z początku XVII wieku, pod wezwaniem św. Wojciecha Biskupa i Męczennika. Najcenniejszym, a zarazem najstarszym skarbem kościoła jest Cudowny Obraz Matki Bożej.

Wybudowany z drzewa modrzewiowego kościół posiada bogaty barokowy wystrój. Ołtarz główny pochodzi z 1750 roku. W jego centrum znajduje się wizerunek Matki Bożej Lewiczyńskiej z dzieciątkiem Jezus przyozdobiony srebrną sukienką z XVII wieku. Jest podobny do obrazu Matki Bożej Śnieżnej z Bazyliki Matki Bożej Większej w Rzymie.

Obraz został sprowadzony do Lewiczyna i podarowany kościołowi na początku XVII wieku przez opata z Rokitnika, księdza Jana Opalińskiego. Tradycja głosi, że jest jednym z trzynastu dzieł namalowanych przez św. Łukasza Ewangelistę. Od samego początku uznawany był za cudowny i otaczano go wielką czcią, a sanktuarium było miejscem pielgrzymek.

Kościół zgromadził liczne pamiątki, dary i wota dziękczynne, które świadczą o sławie świątyni. Najbardziej znaczące to monstrancja przekazana przez Zygmunta III Wazę oraz fragment namiotu tureckiego ofiarowanego po wiedeńskim zwycięstwie przez Jana III Sobieskiego.

Parafia prowadzi księgę cudów, łask i nawróceń dokonywanych za sprawą Matki Bożej Lewiczyńskiej.