Późnobarokowy rzymskokatolicki kościół Świętej Trójcy jest kościołem klasztornym karmelitów. Podczas II wojny światowej był to jedyny kościół w centrum Monachium, który został ocalony w czasie alianckiego bombardowania. Wnętrze świątyni zdobią freski, fasada reprezentuje barok wzorowany na stylu włoskim.
Kościół Świętej Trójcy powstawał w latach 1711-1718 według projektu Giovanniego Antonio Viscardiego, po jego śmierci prace kontynuował Enrico Zuccalli. Budowa świątyni była ofiarą trzech stanów: mieszczaństwa, arystokracji i kleru. Złożona została, aby zażegnać niebezpieczeństwa, które groziły miastu w związku z trwającą wówczas wojną o sukcesję hiszpańską.
We wnętrzu świątyni odnaleźć można dzieła twórców niemieckiego baroku, m.in. Josepha Ruffiniego, Andreasa Faistenbergera, Johanna Baptista Strauba i Johanna Georga Baadera. Fresk w kopule świątyni, który przedstawia Świętą Trójcę w glorii, wykonał monachijski malarz Cosmas Damian Asam.
Atrakcje wewnątrz
