Katedra Berlińska to świątynia ewangelicka, jeden z największych kościołów w Berlinie, zdolny pomieścić 1500 wiernych. Zbudowano ją w latach 1894-1905 w stylu włoskiego renesansu na miejscu mniejszego, barokowego obiektu. W podziemiach katedry znajduje się krypta, w której spoczywa kilkudziesięciu przedstawicieli dynastii Hohenzollernów.
Historia pierwszej świątyni na wyspie Spreeinsel sięga 1450 r., gdy w miejscu dzisiejszej katedry wzniesiono Kaplicę Erasmusa, podniesioną niebawem do rangi kolegiaty. W kolejnych stuleciach katedra była przebudowywana, a w XIX w. uznano, że istniejący barokowy obiekt nie reprezentuje godnie monarchii i rozebrano go, by zrobić miejsce pod nową świątynię. Z poprzedniego kościoła do obecnej budowli przeniesiono ołtarz główny.
24 maja 1944 r. bomba zapalająca uderzyła w kopułę katedry, wzniecając pożar drewnianego poszycia. Wieńcząca kopułę latarnia, upadła do wnętrza kościoła, przebijając sklepienie krypty Hohenzollernów. Katedrę odbudowano dopiero w 1975 r.
Atrakcje wewnątrz
