Latarnia morska istniała na Murano już od czasów Republiki Weneckiej (od VIII w. do 1797 r.). Początkowo była to drewniana wieża, na szczycie której palono ogniska, by ich światło oświetlało wody laguny. Jej światło sygnalizuje wejście do kanału prowadzącego z morza do laguny.
Obecna latarnia morska została wykonana w istryjskim kamieniu w latach 30. ubiegłego wieku. W jej dolnej części odnaleźć można dwie płaskorzeźby przedstawiające Madonny. W górnej części latarni namalowano czarne pasy, aby dzięki nim łatwiej było ją dostrzec od strony laguny. Kopuła latarni została w całości wykonana ze szkła.
Początkowo latarnia wyposażona była w lampę oliwną, później zastosowano tu oświetlenie gazowe. Dopiero w latach 60. XX w. oświetlenie latarni zamieniono na to pochodzenia elektrycznego. Obecnie zapłon został zautomatyzowany i jak wszystkie podobne obiekty także i ten znalazł się pod zarządem marynarki wojennej.
Atrakcje wewnątrz
