Utworzenie w Wenecji dzielnicy żydowskiej datuje się na XVI – XVIII w. To właśnie od niej pochodzi słowo „getto”. Obywatele pochodzenia żydowskiego mieli wyspę, na której mogli mieszkać. W ciągu dnia mieli pozwolenie, by poruszać się po całym mieście, jednak w czasie chrześcijańskich świąt nie mogli opuszczać granic swojego „getta”.
Obecnie dawne getto nadal stanowi centrum żydowskiego życia w Wenecji. Znaleźć tam można koszerne restauracje, wyższą szkołę talmudyczną jesziwa, cmentarz, sklep z judaikami, muzeum, a także pięć synagog zachowanych w ich pierwotnym kształcie.
Choć w weneckim getcie mieszkała stosunkowo duża liczba wyznawców judaizmu to nigdy nie zasymilowali się oni na tyle, by stworzyć oddzielną tożsamość etniczną. Jedna ze znajdujących się tam synagog zbudowana została jako prywatna świątynia dla czterech rodzin. Natomiast pozostałe cztery były wyraźnie podzielone pod względem etnicznym: osobna dla włoskich, niemieckich, hiszpańskich i portugalskich Żydów, a także lewantyńskich Sefardyjczyków.
Atrakcje wewnątrz
