Park archeologiczny obejmuje obszar starożytnej osady zbudowanej na szczycie wzgórza przez Fenicjan z Sulci, dzisiejszego Sant'Antioco. Pierwsze wzmianki na temat fenickiej kolonii pochodzą z ok. 730 r. p.n.e. Obszar archeologiczny obejmujący ponad 40 stanowisk, datowanych od czasu neolitu aż do końca epoki punickiej.
Fenicka osada pełniła przede wszystkim funkcję mieszkalną. W 520 r. p.n.e. została zajęta przez Kartagińczyków, którzy ufortyfikowali ją w połowie IV w. p.n.e., a sto lat później niemal całkowicie przebudowali. Można tu obejrzeć pozostałości po domach, placach i nekropolii, w której znajdują się grobowce fenickie, kartagińskie i punickie.
Osada pełniła również funkcję religijną, o czym świadczy m.in. odnaleziony posąg bogini Astarte oraz pozostałości tofetu, czyli miejsca służącego do rytualnego składania ofiar. Część tofetu została zrekonstruowana w muzeum Villa Sulcis w Carbonii. Pozwala ona na wirtualne zwiedzenie punickiego miasta.