Bazylika św. Chryzogona jest jedną z najstarszych świątyń rzymskokatolickich w Rzymie. Jej historia sięga IV wieku, a inicjatorem budowy był papież Sylwester I. Jest to kościół tytularny mający godność bazyliki mniejszej. Cechą rozpoznawczą obiektu jest XVII wieczna fasada budynku oraz romańska dzwonnica. Zjawiskowe wnętrze świątyni, a zwłaszcza bogato zdobiona cosmatiami podłoga, oczaruje amatorów sztuki sakralnej.
W IV wieku rzekomy dom Chryzogona został przekształcony w pierwszy kościół. Papież Grzegorz III na początku VIII wieku powiększył świątynię i powierzył ją benedyktynom. Za ostateczny barokowy wystrój kościoła odpowiada kardynał Scipione Borghese Caffarelli, który w 1623 roku zlecił przebudowę Giovanniemu Battistie Sori. W II poł. XIX wieku budynek został poddany renowacji. Bazylika przez wieki była kościołem narodowym Sardynii i Korsyki.
Pod obecnym kościołem znajdują się pozostałości pierwszej świątyni. Odkrycia dokonano podczas badań wykopaliskowych w I poł. XX wieku.
Atrakcje wewnątrz
