Szukając symbolu renesansowego miasta można bez wahania wskazać na Florencję. To kopuła tutejszej katedry dumnie górująca nad zabudową miasta zaliczana jest do pierwszych budowli, które powstały w tym stylu. Wokół kościoła rozciąga się Stare Miasto pełne pałaców, bogato zdobionych kamienic oraz malowniczych placów, zaś nad przepływającą przez nie rzeka Arno przerzucono kilka mostów, z których najbardziej znany to zabudowany Ponte Vecchio.
Choć początki Florencji sięgają okresu etruskiego i rzymskiego, to jego najsłynniejsze zabytki są znacznie późniejsze. Od XI w. zaczęły tu powstawać liczne kościoły i pałace, najpierw romańskie, później gotyckie i renesansowe. Tutejsza katedra została w rzeczywistości zaprojektowana jako dzieło gotyckie i taka jest też jej fasada. Przeciągająca się budowa doprowadziła do tego, że zaprojektowana przez Brunelleschiego kopuła byłą już pierwszą przesłanką nowego stylu architektonicznego. W sąsiedztwie katedry stoi 85 metrowa dzwonnica, której plany stworzył Giotto. Niedaleko stąd do kolejnego symbolu miasta, romańskiego baptysterium, w którym znajdują się słynne Drzwi Raju.
Od XIII w. we Florencji zaczęły powstawać pałace najważniejszych rodzin magnackich Włoch, w tym Medyceuszy, Pittich czy Stroccich. Byli oni możnymi mecenasami kultury, którzy zamawiali obrazy i rzeźby u najważniejszych twórców doby gotyku i renesansu. Można je podziwiać obecnie w słynnej Galerii Uffizi, a są wśród nich dzieła Michała Anioła, Tycjana, Rafaela i Botticellego.
