Wieża BT

BT Tower to wieża radiowo-telewizyjna, jeden z najwyższych budynków w Londynie. Wraz z zainstalowanymi na szczycie masztami, sięga 189 m nad ziemią, natomiast dach znajduje się na wysokości 177 m. Mieści w sobie liczne przekaźniki sygnałów radiowych (telewizja, radio, telefonie komórkowe) oraz biura. Atrakcją turystyczną jest ulokowana na szczycie platforma widokowa oraz znajdująca się na 34 piętrze restauracja "Top of the Tower", zainstalowana na obracającej się platformie.

BT Tower zastąpiła wcześniej istniejący maszt radiowy z lat 40. XX w., który – wobec planów budowy licznych wieżowców w londyńskim city – okazał się za niski do zapewnienia dobrej jakości sygnału. Od chwili powstania w 1964 r. BT Tower była najwyższym budynkiem Londynu aż do roku 1980, gdy wzniesiono biurowiec Tower 42, wysoki na 183 m. Obecnie sklasyfikowana jest na 10 pozycji - wyprzedzają ją drapacze chmur powstałe w końcówce lat 90. XX w. i po 2000 r.   

Na czele zespołu projektowego BT Tower stali Eric Bedford i G. R. Yeats. Początkowo planowali wzniesienie obiektu wysokiego na 111 m, jednak w trakcie trwających od 1961 r. prac budowlanych zdecydowano się na znaczne podwyższenie konstrukcji. Posadowiono ją na fundamentach sięgających 53 m w głąb ziemi. Oficjalnego otwarcia, które odbyło się 8 października 1964 r., dokonał ówczesny premier Wielkiej Brytanii, Harold Wilson. W 2003 r. wieża została oficjalnie uznana za zabytek II klasy (druga pozycja w trzystopniowej skali).