Klasztor Hieronimitów

Klasztor Hieronimitów w Lizbonie jest wzorcowym przykładem stylu manuelińskiego wybudowanym z wapienia. W 1907 roku został uznany za zabytek narodowy. Znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Wpisany został na nią w 1983 roku. W 2007 roku został ogłoszony jednym z Siedmiu Cudów Portugalii. Położony jest w dzielnicy Belem.  W kościele znajdują się groby Manuela I, Marii Aragońskiej, Jana III, Katarzyny Habsburg oraz nagrobki upamiętniające Vasco de Gamę, Luisa de Camoesa i Fernando Pessoa.

Klasztor Hieronimitów stanął na miejscu kościoła Najświętszej Marii Panny z Belem. Pomysł jego powstania zrodził się u króla Manuela I w 1496 roku. Od 1501 roku trwały prace budowlane. Budowa w głównej mierze była finansowana z handlu przyprawami. W 1604 roku zakończono budowę i ogłoszono obiekt królewskim panteonem. Opiekę nad klasztorem powierzono Zakonowi św. Hieronima, który pełnił tą rolę do 1834 roku. W XIX wieku kościół przeszedł na własność nowo utworzonej  w tym miejscu parafii.
W 2007 roku podczas szczytu Unii Europejskiej na terenach zakonu podpisano Traktat Lizboński (Traktat Reformujący Unię Europejską).