Wzgórze na terenie Słowińskiego Parku Narodowego z wysoką na 20 m wieżą widokową. Nazwę Rowokół tłumaczy się jako połączenie dwóch słów – rów i okół. Odnoszą się one do małego placu na szczycie wzgórza otoczonego rowem i wałem. W czasach pogańskich było to miejsce kultu plemienia Słowińców. Wznoszące się na 115 m n.p.m. wzgórze od średniowiecza pełniło rolę latarni morskiej.
Na szczycie wzgórza Rowokół znaleziono kości zwierzęce i pozostałości po palenisku ofiarnym. Być może już w czasach prasłowiańskich zapalano tu ogniska, by wskazywać drogę żeglarzom. Na przełomie XII i XIII w. w miejscu pogańskiego kultu wzniesiono kaplicę pod wezwaniem św. Mikołaja, patrona żeglarzy. Znajdował się w niej słynący cudami obraz Najświętszej Marii Panny. Kaplicę zburzono w czasach reformacji.
Z Rowokołem wiąże się wiele legend. Jedna z popularniejszych opowiada historię dzwonów, które w trakcie burzenia kaplicy św. Mikołaja stoczyły się do rzeki Łupawy. W tym miejscu mają panować tak silne wiry, że próba kąpieli kończy się utonięciem. Według innej legendy na wzgórzu ukryty jest wielki, piracki skarb.
Atrakcje wewnątrz
