Klasztor na Śpiącej Górze pełni rolę Pustelni Zgromadzenia Braci Albertynów i jest częścią jedynego w Tatrach zespołu klasztorno-pustelniczego. Oprócz albertynów przebywają tu również kandydaci przygotowujący się do złożenia ślubów zakonnych. Pierwotny budynek klasztoru został wzniesiony w 1912 roku pod kierownictwem samego Brata Alberta, zaś obecny istnieje od roku 1984. Można tu dotrzeć żółtym szlakiem rozpoczynającym się przy niżej położonym klasztorze Albertynek na Kalatówkach. Mimo bliskości tłumnie uczęszczanego niebieskiego szlaku na Giewont, otoczona lasami pustelnia jest oazą spokoju i odosobnienia.
Pustelnia powstała na terenie ofiarowanym przez hrabiego Władysława Zamoyskiego. Bracia wielokrotnie rozbudowywali swój klasztor, np. w 1926 roku wznosząc Kaplicę Matki Bożej Nieustającej Pomocy. W 1977 roku zabudowania zostały całkowicie zniszczone przez pożar. W 1984 roku pustelnię odbudowano. Powstała również nowa kaplica, tym razem pod wezwaniem św. Brata Alberta. Autorami projektów byli Danuta Kopkowicz i Zbigniew Śliwiński.
Atrakcje wewnątrz
